Zie, de Menz

Niet goed genoeg volgens Hugo

De magische datum van 1 maart is geweest. Iedereen heeft nu een nieuwe, veranderde of dezelfde ziektekostenverzekeraar gekozen, iedereen heeft de verzekering die bij hem past.
Ik ben niet veranderd, ik ben Menz gebleven. Weliswaar een vernieuwd soort menz, want voorheen ‘zat ik gewoon bij Geové‘, maar ik ben bij de zelfde verzekeraar gebleven. Ik hou niet van veranderen.
Je wordt tegenwoordig toch al platgebeld door bedrijven die willen dat je verandert. De telefoon, de elektriciteit, het internet, het gas. Allemaal zitten ze ónder de prijs van de concurrent, allemaal hebben ze informatienummer dat gratis is, in tegenstelling tot de concurrent, en allemaal hebben ze het beste met je voor. Een maand later is die ander weer goedkoper en wil die ook nog wel de vorige voor je opzeggen. Je vrienden verklaren je voor compleet geschift als je niet regelmatig verandert.
Alleen als het echt moet verander ik, en dan nog met tegenzin.
Menzen vormen een aparte categorie Nederlanders. De menzen worden weer onderverdeeld in verschillende soorten, zoals de oude menz en de jonge menz, de actieve menz, de sportende menz, de rechtop lopende menz, de denkende menz, de werkende menz, de creatieve menz, en noem maar op. Je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt wel menz zijn.
De menz staat centraal in alle veranderingen, zegt Roger van Boxtel, opperhoofd der menzen, in het voorwoord van het Menzismagazine, kortweg ‘Magazine’ genoemd. Hij zegt dit om de zeer menselijke angst om zoek te raken in één of ander systeem weg te nemen. Je zult niet de eerste zijn die zoek raakt..
Van Boxtel, wie kent hem nog. Ooit was hij één van de drie veelbelovende krullenbollen die namens D66 het parlement bestormden. Toen hij later minister werd van grote steden, bestuurlijke vernieuwing, Antilliaanse zaken of weet ik wat ze D66 in dat kabinet voor papje hadden voorgezet, toen was hij eigenlijk nog steeds een veelbelovende krullenbol.
Nu kijkt dat vriendelijke gezicht vol eeuwig talent mij aan vanaf de foto boven dit voorwoord. En ik moet toegeven, ik krijg zowaar een warm gevoel bij het zien van deze glimlachende Übermenz. Ik krijg er al bijna zin in, een nieuwe Menz worden.
Kwa kosten blijken al die verzekeringen lood om oud ijzer te zijn.
Maar bij Achmea moet ik denken aan Indianen, bij Agis aan mensen met spleetogen aan een lopende band, schroefjes en moertjes, en robots. Iets met Friesland kan niet voor mij als Oergroninger, en ik wil ook niet voor eeuwig achtervolgd worden door de stem van Martin Ros, met z‘n mannetjes die het regelen.
In de reclamespotjes op TV, betaald van ons premiegeld van vorig jaar, trekt een stoet voorbij van vrolijke, onbezorgde, zich volkomen veilig voelende want goed verzekerde menzen. Al die blijheid, al dat zelfvertrouwen, zo domweg gelukkig kunnen zijn, dat is waar ik mijn leven lang naar verlangd heb. En nu is het binnen handbereik.
Met tranen in mijn ogen vul ik mijn polis in, en vergeet bijna er bij te zetten dat ik een studerende menz ben. Scheelt toch gauw weer 12 euro per maand.